سید مجید ظهیری
اندیشه حوزه، سال پنجم، شماره 6
Publication year: 1379

در بخش نخست سلسله مباحث «تاریخ تحولات فکرى دانشگاه» از سیر تاریخى آموزش عالى در ایران سخن گفتیم و چگونگى پیدایش دانشگاه هاى جدید را به نظاره نشستیم، سپس خصوصیات مجامع دانشجویى را برشمردیم. پس از مقدمات یاد شده، نگاهى به جریان هاى مؤثر در تحولات فکرى دانشگاه داشتیم و آن ها را در چهار جریان استبداد استعمارى، روشنفکرى لائیک، روشنفکرى دینى و مذهبى اصیل تقسیم نمودیم. پس از آن که ویژگی هاى چهار گروه مذکور را مورد تأمل قرار دادیم، تاریخ حیات دانشگاه را به دوره ‏هاى مختلفى به شرح ذیل تقسیم کردیم:
الف: دوره پیش از پیروزى انقلاب
۱٫ پیش از شهریور سال ۱۳۲۰؛
۲٫ از شهریور ۲۰ تا آغاز نهضت امام خمینى و ۱۵ خرداد ۴۲؛
۳٫ از خرداد ۴۲ تا پیروزى انقلاب در سال ۵۷٫
ب: دوره پس از پیروزى انقلاب
۱٫ از پیروزى انقلاب تا انقلاب فرهنگى و تعطیلى دانشگاه ها؛
۲٫ سال هاى تعطیلى دانشگاه و فعالیت هاى شوراى انقلاب فرهنگى تا بازگشایى دوباره دانشگاه؛
۳٫ از بازگشایى دانشگاه تا زمان حال.
پس از تقسیم ‏بندى یاد شده به تبیین شاخص هاى فکرى و عناصر تأثیرگذار بر مجامع دانشجویى در مقاطع اول و دوم از دوره نخست پرداختیم. از مقطع دوم، یعنى سال هاى پس از شهریور ۲۰ فقط تا آستانه ظهور جبهه ملى و شیوع گرایش هاى لیبرال – ناسیونالیستى در دانشگاه پیش آمدیم و پس از آن را در این نوشتار خواهیم پرداخت.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *