یکی از نقاط مغفول در زندگی و فرهنگ شهری و حیات اجتماعی، در جامعه اسلامی، نحوه ی الگوپذیری از فرهنگ اهل بیت(ع) در این زمینه است. سرتاسر حیات نورانی و مقدس اهل بیت (ع) کامل ترین نمونه و مدل مطلوب و الگوی تام و تمام زندگی اجتاعی است. اگر بتوان، به نوعی ضمن ایجاد تشدید جامعه پذیری روش مند از الگوی فوق، راه کار الگوپذیری مطابق با شرایط و مقتضیات عصر حاضر و منطبق بر نیازهای فردی و اجتماعی انسان امروز را شناسایی، معرفی و در جامعه اسلامی نهادینه کرد، گامی شگرف در ایجاد و تثبیت جامعه ی مدنی دینی برداشته می شود.درباره ی جامعه ی مدنی دینی و الگوی مطلوب حیات اجتماعی جامعه ی دینداران نظریه های مختلفی مطرح است. برخی معتقدند جامعه ی ایده ال و آرمانی دینی جامعه ای است که سلول های تشکیل دهنده ی آن، که همانا افراد آن جامعه هستند، دینداران کاملی باشند. عده ای معتقدند ملاک دینی بودن یک جامعه ی آرمانی این است که دین در آن جامعه و در جمیع شؤون حیات اجتماعی انسانهای آن جامعه داور، معیار و قسطاس باشد و همه چیز با معیار دین سنجیده شود. برخی نیز معتقدند جامعه ی آرمانی دینی آن جامعه ای است که دین هدایت شبکه ی روابط و کنش های اجتماعی را عهده دار باشد.در نظریه ی اول و دوم دین داوراست و در نظریه ی سوم دین هادی است.هر جامعه ای دارای دو عنصر و مؤلفه ی اصلی است؛ یکی افراد و آحاد انسانی که بر پایه ی تمنیات، آرمان ها و علایق گوناگون در قالب گروه ها و فرقه ها گردهم می آیند. و دیگر روابط و مناسبات متقابل که میان افراد با یکدیگر و گروه های متنوع درون جامعه با یکدیگر برقرار است. این روابط و مناسبات اعم از روابط حقوقی، اداری و سازمانی، نحوه ی توزیع منابع اقتصادی و روابط تولیدی، شکل حکومت و نحوه ی توزیع قدرت سیاسی، منابع و عناصر دخیل در قانون گذاری، نحوه ی شکل گیری روابط و فرهنگی و نظایر اینها می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید