ویلیام پین آلستون، از پیشگامان مکتب تجربه گرایى دینى است. نظریهى وى، در خصوص تجربه دینى و کارکرد ادراکى آن، از حیث تأثیرگذارى و نفوذ در فلسفه ى دین تحلیلى معاصر، از اهمیت بسیارى برخوردار است.
در این مقاله، نگارنده کوشیده است توصیف دقیقى از تجربه گرایى آلستون و مبانى معرفت شناختى و پدیدارشناختى آن، با رجوع به اصلى ترین آثار وى، ارائه نماید. در این راستا ابتدا درآمدى که گویاى چکیده ى آراء وى در خصوص توجیه، ادراک و همبستگى آنها در تبیین تجربه گرایى دینى باشد، ارائه شده است. درآمد مزبور حاوى نکات کلیدى در فهم نظریه ى آلستون در معرفت شناسى و پدیدارشناسى تجربه ى دینى، از جمله نظریه ى توجیه، نظریه ى ادراک، تحلیل رویه هاى باورساز و سیستم هاى ابطال کننده ى رویه هاى باور ساز است.
نگارنده، در بخش بعدى مقاله، پدیدارشناسى تجربه ى دینى از نگاه آلستون و نگاه وى در خصوص وجوه اشتراکى تجربه هاى عرفانى، تمایز کیفیات پدیدار بر اساس ساختکارهاى علّى و برخى انتقادات وارد بر آنها را توصیف نموده است. اتکاى اصلى این بخش بر مهم ترین اثر آلستون در این خصوص، ادراک خداوند، است.
در بخش بعدى مقاله، که به توصیف و تبیین نظریه ى توجیه آلستون در معرفت شناسى تجربه ى دینى اختصاص دارد، اعتمادگرایى، حد قابل اعتماد بودن یک رویه ى باورساز، براى پذیرش آن به وجهى عقلانى، و سیستم هاى ابطال کننده ى رویه هاى باورساز، به صورت مقایسه اى بین SP و MP، و برخى انتقادات در این زمینه بررسى شده است.
بخش بعدى مقاله به دسته بندى انتقادات مربوط به معرفت شناسى و پدیدارشناسى تجربه ى دینى نزد آلستون اختصاص دارد که در هفت مورد خلاصه شده است.
مهمترین انتقاد بر نظریه ى آلستون مبتنى بر تنوع تجارب دینى در ادیان مختلف است، که در آخرین بخش از مقاله انتقادات مربوطه و پاسخ هاى آلستون به آنها ارائه گردیده است.
دیدگاهتان را بنویسید