«‌‌‌حـجاب‌ معاصرت پرده‌ای است که جلوی درخشش افراد را در زمان خودشان می‌گیرد» این‌ سخنی‌ اسـت‌ کـه شـهید دکتر مفتح، به نقل از مرحوم شلتوت، در خصوص شخصیت جامع استاد شهید‌ مطهری اظهار داشته اسـت. شهید دکتر مفتح در توصیف این حقیقت که زمان‌ حجاب از شخصیت جامع‌ مطهری‌ بـرمی‌گیرد و عظمت علمی و روحی او را نـمایان مـی‌سازد می‌گوید:

اگر انسان با یک شخصیت علمی، همزمان و معاصر است، چون همزمان است نمی‌تواند عظمت او را درک کند، اما هر مقدار که‌ زمان می‌گذرد و این حجاب کنار می‌رود، عظمتش تجلی می‌کند. مرحوم مـطهری در حجاب معاصرت بود. (جاوید موسوی، ۱۳۷۸ ، ۲۲۴)

اینک پس از گذشت نزدیک به سه دهه از شهادت این استاد‌ فرزانه‌ بهتر از گذشته می‌توان از ورای حجاب معاصرت به او نگریست و به این سؤال پاسخ داد که چرا باید مطهری را شـناخت و چـگونه می‌توان مطهری را شناخت؟

امام مجاهدان جبهه‌ی حق‌، خمینی‌ کبیر قدس‌سره ، درباره‌ی شهید فرزانه، استاد مطهری، می‌گوید:

آقای مطهری یک فرد بود، اما جنبه‌های مختلف در او جمع شده بود و خدمتی که به نـسل جـوان و دیگران مرحوم مطهری‌ کرده‌ است، کم کسی کرده است، آثاری که از او هست، بی‌استثنا، همه آثارش خوب است و من کسی، دیگری را سراغ ندارم که بتوانم بگویم بی‌استثنا آثارش خوب اسـت. ایـشان‌ بی‌استثنا‌ آثارش‌ خوب است، انسان ساز است‌، برای‌ کشور‌ خدمت کرده، در آن حال خفقان خدمت‌های بزرگی کرده است این مرد عالیقدر (۱۱/۲/۶۱).

اما در تحلیل سخن امام راحل‌ قدس‌سره‌ باید‌ به سـؤالاتی چـند پاسـخ گفت:

۱) مطهری چه خدمتی‌ بـه‌ انـسان‌های عـصر خود نمود که استاد او و رهبر این انقلاب عظیم بدون هیچ تردیدی فرمود «خدمتی که به نسل‌ جوان‌ و دیگران‌ مطهری کرده اسـت، کـم کـسی کرده است»؟

۲) آثار به جای‌ مانده از استاد شـهید مـطهری از چه ویژگی‌هایی برخوردارند که حضرت امام قدس‌سره درباره‌ی آن ها می‌فرماید: «آثاری که‌ از‌ او‌ هست، بی‌استثنا، همه‌ی آثارش خوب است و مـن کـس دیـگری را سراغ‌ ندارم‌ که بتوانم بگویم بی‌استثنا آثارش خوب است»؟

هـر انسان اندیشمندی، صرف نظر از تعیین مصداق، این‌ اصل‌ کلی‌ را می‌پذیرد که در بین مسیرهایی که بین دو نقطه‌ی مبدأ و هـدف‌ رسـم‌ مـی‌شود‌، یک مسیر بر همه‌ی مسیرهای دیگر مزیت دارد؛ هم از حیث سلامت راه و هـم‌ از‌ حـیث‌ میزان مسافت و زمان لازم برای طی مسیر. شاید در وادی نظر و در عالم دیاگرام‌های‌ هندسی‌ تعیین مسیر مطلوب با کـشیدن یـک خـط مستقیم میسر شود، اما در متن‌ جامعه‌ی‌ انسانی‌، تعیین مصداق صراط مستقیمی کـه افـراد جـامعه را به سلامت و بدون انحراف به اطراف‌ و در‌ بهترین زمان ممکن به مقصد و غایت مطلوب بـرساند، کـاری شـگرف است که در‌ هر‌ مقطع‌ تاریخی، فقط کسانی قابلیت ترسیم و تعیین آن را دارند که ویژگی‌های مـمتازی داشـته باشند؛ ویژگی‌هایی‌ که‌ برخی به ساحت عقلی انسان مربوط می‌شود، برخی به سـاحت قـلبی و بـرخی‌ به‌ ساحت‌ عمل اجتماعی.