مقاله‏ ى حاضر در صدد ارائه ‏ى برخى پاسخ‏ هاى ممکن به سه سؤال اساسى ذیل است:
۱ ) گفت و گوى ادیان یعنى چه؟
۲ ) هدف از گفت و گوى ادیان چیست؟
۳ ) چه تبیینى مى‏ توان براى تنوع ادیان ارائه داد؟
نویسنده بر آن است که پاسخ‏ هاى مختلفى مى ‏توان به سؤالات مذکور داد، و متناسب با نوع پاسخى که به این سؤالات داده مى‏ شود، وضعیت گفت و گوى ادیان فرق خواهد کرد و قضاوت و ارزیابى نسبت به چگونگى، کیفیت و اثربخشى آن نیز متفاوت خواهد شد.
نویسنده، پس از عرضه‏ ى معانى اصطلاحى و عرفى «گفت و گو»، انواع مختلف «گفت و گو» را، در وسیع ‏ترین معناى آن، چنین دسته ‏بندى مى‏ کند :
۱ ) مشاجره؛
۲ ) مناظره؛
۳ ) مفاهمه.
نویسنده، در خصوص هدف از گفت وگوى ادیان چهار هدف ذیل را مهم مى‏ داند :
۱ ) اثبات حقانیت یا برترى دین «الف»، نسبت به دین «ب»؛
۲ ) یافتن راه حل براى مشکلات و معضلات نظرى و عملى مشترک میان ادیان؛
۳ ) آشنایى متفکران یک دین با نظام فکرى ادیان دیگر؛
۴ ) طلب حقیقت به امید یافتن آن در سایر ادیان.
نویسنده، در خصوص انواع تبیین براى مسأله‏ ى تنوع ادیان، ضمن اشاره به آراء و نظریات گوناگون در این زمینه، سه رهیافت مهم را به تفصیل معرفى مى‏ نماید که عبارتند از :
۱ ) حصرگرایى؛
۲ ) کثرت گرایى؛
۳ ) شمول گرایى.