هدف اصلى جستار حاضر، نشان دادن اهداف پیام پاسخگویى است؛ پیامى که رهبر معظم انقلاب در ابتداى سال ۱۳۸۳ ایراد فرمودند.
نویسنده بر آن است که حجم وسیعى از نوشتارها و گفتارها که در پى پیام پاسخگویى، و با هدف تبیین و ارائه ى ساز و کار عملى عرضه شده است، به دلایل متعدد، آن چنان که باید، حق مطلب را ادا نکرده اند.
نویسنده، با نگاهى رفتار شناسانه، طیف هاى متنوع فکرى را که به تبیین و تفسیر پیام رهبرى پرداخته اند، و به نوعى دچار آسیب ها و آفاتى در نحوه ى مواجهه با پیام هستند، به چهار گروه عمده تقسیم مى کند:
۱ ) طیف همان گو؛
۲ ) طیف تحویلى نگر؛
۳ ) طیف جزئى نگر؛
۴ ) طیف وهم گرا.
در ادامه، پس از بررسى آسیب هاى هر یک از چهار گروه مذکور، به بررسى ماهیت پیام پاسخگویى مى پردازد.
نویسنده، بر آن است که صور مختلفى که مى توان در ماهیت شناسى پاسخگویى، با توجه به محتواى پیام رهبرى، فرض نمود، عبارتند از:
۱ ) ماهیت اخلاقى پاسخگویى؛
۲ ) ماهیت مدیریتى پاسخگویى؛
۳ ) ماهیت حقوقى پاسخگویى.
بخش پایانى مقاله به ارزیابى سه برداشت اخلاقى، حقوقى و مدیریتى پرداخته و ضمن تصریح به اهمیت وجوه اخلاقى و مدیریتى پاسخگویى و تذکر به رابطه ى بین دو وجه مذکور، با توجه به مقتضیات و شرایطى که رهبر معظم انقلاب پیام پاسخگویى را ارائه نمودند، وجه حقوقى را اصلى و سایر وجوه را فرعى معرفى مى کند.
دیدگاهتان را بنویسید