هدف اصلى جستار حاضر، نشان دادن اهداف پیام پاسخ‏گویى است؛ پیامى که رهبر معظم انقلاب در ابتداى سال ۱۳۸۳ ایراد فرمودند.

نویسنده بر آن است که حجم وسیعى از نوشتارها و گفتارها که در پى پیام پاسخ‏گویى، و با هدف تبیین و ارائه‏ ى ساز و کار عملى عرضه شده است، به دلایل متعدد، آن چنان که باید، حق مطلب را ادا نکرده ‏اند.

نویسنده، با نگاهى رفتار شناسانه، طیف‏ هاى متنوع فکرى را که به تبیین و تفسیر پیام رهبرى پرداخته‏ اند، و به نوعى دچار آسیب‏ ها و آفاتى در نحوه ‏ى مواجهه با پیام هستند، به چهار گروه عمده تقسیم مى‏ کند:

۱ ) طیف همان گو؛

۲ ) طیف تحویلى ‏نگر؛

۳ ) طیف جزئى نگر؛

۴ ) طیف وهم گرا.

در ادامه، پس از بررسى آسیب‏ هاى هر یک از چهار گروه مذکور، به بررسى ماهیت پیام پاسخ‏گویى مى‏ پردازد.

نویسنده، بر آن است که صور مختلفى که مى‏ توان در ماهیت‏ شناسى پاسخ‏گویى، با توجه به محتواى پیام رهبرى، فرض نمود، عبارتند از:

۱ ) ماهیت اخلاقى پاسخ‏گویى؛

۲ ) ماهیت مدیریتى پاسخ‏گویى؛

۳ ) ماهیت حقوقى پاسخ‏گویى.

بخش پایانى مقاله به ارزیابى سه برداشت اخلاقى، حقوقى و مدیریتى پرداخته و ضمن تصریح به اهمیت وجوه اخلاقى و مدیریتى پاسخ‏گویى و تذکر به رابطه ‏ى بین دو وجه مذکور، با توجه به مقتضیات و شرایطى که رهبر معظم انقلاب پیام پاسخ‏گویى را ارائه نمودند، وجه حقوقى را اصلى و سایر وجوه را فرعى معرفى مى‏ کند.